HAYAL KUR

Dünyada nefes alabilmek için vardı hayaller. Karanlık, dar kuytu da tünemiş bütün ruhlardan kurtulmak için. En çok da özgürleşmek için. Durup bir dakika soluklanmak, deniz kenarındaki bankta maviliklere dalmak, gökyüzünde kanat çırpmak, bi ağaç gölgesinde yaşamak, bir kalpte atmak, birinin hayatına dokunmak içindi. Sonunda gözlerini açıp gerçeğe döndüğünde gri, kocaman binalar, asık suratlı, hayal kurmanın büyüsünden uzak insanlar, yaradılışlarından geldiğine inandıkları tüm köhne taraflarıyla etrafını sararlar. Sen iyisi mi yine hayal et...

Koşarak Uzaklaşsam

Tüm gücümle koşmak kaçabildiğim kadar uzağa kaçmak, bazen de olduğum yere kök salmak istiyorum. Kısacık ömrümün büyük bölümünde çok sevmekle nefret etmek arasında debeleniyorum.

Bugün umutsuzluk günü...

Tesadüfler...

Yüklendim yine elektronlarla, sinir harbi yaşadım içimde ve yenildim gizlice. O kısacık bi an vardı ya, sizin göz kırpış anınız ... İşte ben o anda bütün ömrümü hayal ettim, sonra o hayaller üzerime yıkıldı yine sizin gözünüzü kırptığınız o anda. 

Bugün Bir yerlerden tanımadığım ahbaplarımı gördüm. Hayatın mantık işleyişinde çoktan tanışmıştık ama pratikte geç kalmışız, es geçmişiz, değememişiz bir türlü birbirimize. Sessizce yanımda oturan o adamı özledim... Hani hiç gelmeyen sessiz sedasız yanımdan geçen. Her geçişinde serin rüzgarlar estiren... Bugün yine korkularımın ördüğü bir tesadüf ağı ile bağlandım hayata ve tanışma şerefine erişemediğim o dostlarıma ve düşmanlarıma... ve o adama. çok karizmatikti günümü mahvederken hayta...